"Białe Morza"

           Uważam, że miejsce, w którym człowiek się urodził, mieszka wywiera na jego zainteresowania i światopogląd olbrzymi wpływ. Niewątpliwie oddziałuje również na emocje oraz charakter człowieka.

          Chciałbym w związku z tym opowiedzieć o niezwykłym miejscu, które znajduje się niedaleko mojego miejsca zamieszkania,  w dzielnicy Łagiewniki - Borek Fałęcki.
          Jest to Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!”, polskiego papieża o cudownym pontyfikacie, powstałe na miejscu dawnych kamieniołomów, z których wydobywano surowce potrzebne do produkcji sody amoniakalnej według metody Solvaya. W XVIII wieku przeprowadzano trakt cesarski z Wiednia do Lwowa. W tym czasie odkryto na wspomnianym wyżej terenie obecność iłów łupkowych i gipsu. Już w 1906 roku rozpoczęto produkcję sody amoniakalnej i kaustycznej. Proces ten powodował powstawanie dużej ilości odpadów chemicznych, które składowano w formie kopców na odosobnionych terenach. To właśnie „Białe morza”.

        Centrum Jana Pawła II  to sanktuarium wyrażające wdzięczność i podziękowanie wiernych za piękny pontyfikat Jana Pawła II, Jego zasługi dla Kościoła i Ojczyzny.
Znajdują się w nim dwa kościoły, mnóstwo kaplic, w tym bardzo ciekawa architektonicznie kaplica św. Kingi zawierająca dużo elementów solnych oraz kaplica św. Jakuba, mojego patrona. W Kaplicy Kapłańskiej umieszczono płytę nagrobną Papieża pochodzącą z jego grobu z Grot Watykańskich oraz relikwie z krwi Karola Wojtyły.

        Dla mnie to miejsce stanowi przykład oryginalnej architektury, choć nie wszystkim musi się ona podobać. Mnóstwo mozaik zgromadzonych w Bazylice nawiązuje do sztuki bizantyjskiej, a kościół dolny przywołuje atmosferę katakumb, miejsca spotykania się pierwszych chrześcijan. Mozaiki przedstawiają charakterystyczne sceny biblijne. Zostały zaprojektowane przez artystę ojca Marko Rupnika. Autorem projektu architektonicznego papieskiego Centrum jest krakowski architekt Andrzej Mikulski.

        Według mnie to niezwykłe, że na miejscu, gdzie odbywała się ciężka praca robotników (wśród nich był również papież Polak), uruchamiane były wielkie maszyny, składowano odpady chemiczne, powstał tak piękny, pełen duchowości budynek sakralny. W dzisiejszych czasach tysiące pielgrzymów z całego świata odwiedzają to miejsce, by móc podziwiać oryginalną architekturę, zapoznać się z ciekawą historią tych terenów, a przede wszystkim, by złożyć hołd Wielkiemu Polakowi i modlić się w intencji Świętego Jana Pawła II. Ludzie składają również swoje prośby i podziękowania. Patrząc na płytę nagrobną Jana Pawła II mogą zadumać się nad niezwykłą przemianą ludzkiego cierpienia w świętość tego miejsca.

      16 października odbyła się konsekracja świątyni, będącej symbolem jedności chrześcijańskiej i ciągłości wiary. Ja również Bardzo lubię odwiedzać to sanktuarium i modlić się w tym niezwykłym miejscu.
     Mam nadzieję, że ten mój krótki artykuł zachęci wiele osób do odwiedzenia tej świątyni i do refleksji nad przemijającym czasem.

Jakub Gajda klasa 1e