Opera Don Pasquale

Don Pasquale jest operą komiczną w 3 aktach autorstwa Gaetana Donizettiego. Jej premiera odbyła się 3 stycznia 1843 roku w Paryżu. Ja widziałem ją na deskach Opery Krakowskiej. Reżyserem spektaklu był Jerzy Stuhr.

Opera opowiada o starym bogatym Don Pasquale, który mimo swego wieku zamierza wziąć ślub, aby tym sposobem wydziedziczyć swojego siostrzeńca Ernesta, chcącego zawrzeć związek małżeński mimo woli wuja. Rolę swata odgrywa doktor Malatesta, który jest przyjazny Ernestowi. W wyniku sprytnego podstępu doktora Ernest łączy się z ukochaną, a Don Pasquale zauważa, że jest już jednak za stary na ożenek.

Doktora Malatestę zagrał światowej sławy baryton Mariusz Kwiecień. Arie w jego wykonaniu były naprawdę piękne. Poza nim Jerzy Stuhr postawił na młodych artystów – Sang-Jun Lee i Alexandra Flood to niektórzy z nich.

Moim zdaniem warta uwagi jest scenografia wykonana przez Alicję Kokosińską, studentkę Warszawskiej ASP na Wydziale Scenografii. Odkąd pamiętam, na każdym poprzednim spektaklu, na którym byłem, scenografia była nowoczesna, schematyczna i bardzo minimalistyczna. Tutaj jednak zrobiono ją z rozmachem oraz dużą dokładnością, dzięki czemu bardzo mi się spodobała.

Każdemu bardzo polecam wybrać się na ten spektakl, raz ze względu na samą treść sztuki, a dwa ze względu na interpretację Stuhra. Myślę, że każdemu niewątpliwie przypadnie ona do gustu.

Zdjęcia pochodzą ze strony Opery Krakowskiej

W grudniu zaczęliśmy uczniowskie projekty na WOK!

W klasach pierwszych w grudniu zaczęliśmy uczniowskie projekty:

• Wyzwanie PECHA KUCHA (przedsięwzięcie indywidualne - do końca maja 2017)
• NOWE KIERUNKI W SZTUCE (działanie zespołowe - do końca marca 2017)

Czwórka Kulturka jest na Facebooku!

Zapraszamy do polubienia strony "Czwórka Kulturka" na Facebooku:

Strona Czwórki Kulturki na FB

Wyniki sprawdzianu

Po przeanalizowaniu wszystkich zagrożeń związanych z ewentualnym naruszeniem ochrony danych osobowych, proszę by zainteresowane swoimi ocenami osoby kontaktowały się ze mną indywidualnie.
Można pisać do mnie poprzez FB lub na maila: asia.rzonca@interia.pl

Tym, którzy sprawdzianu jeszcze nie pisali, przypominam, że ta przyjemność czeka ich na najbliższych zajęciach!

„Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender”

„Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender” to dość intrygująca książka Leslye Walton. Różni się ona od innych książek, które już przeczytałam. Jednakże nie odbiega ona w niczym, a i jest bardzo ciekawa.

Powieść ta opowiada o młodej dziewczynie - Avy Lavender, ale by dotrzeć do jej historii należy przeczytać pół książki. Wcześniejsza fabuła dotyczy początków dziwnych historii jej rodziny Roux. Każda kobieta z tego rodu miała dziwne zdolności, choć z każdym pokoleniem były coraz mniejsze. Często były uważane za wiedźmy, a na każdej z nich ciążyła pewna klątwa, tak że, gdy się zakochiwały nigdy nie kończyło się to dobrze. Nie mogły też uciec przed obojetnością, która wcześniej czy później je dopadała.

Ava była wyjątkowym dzieckiem. Miała brata bliźniaka (Henry'ego), lecz to głównie na niej skupiano całą uwagę. Oboje byli bardzo wyjątkowymi ludźmi, a ich matka postanowiła je izolować. Nie wychodzili praktycznie nigdy ze wzgórza, na którym mieszkali. Jedynie babcia wychodziła do piekarni, ich jedynego dochodu. Tylko ona utrzymywała rodzinę, ponieważ matka dzieci całkowicie zrezygnowała z pracy, by głównie zajmować jej pociechami, ale do żadnej pracy się nie nadawała, ponieważ miała w sobie za dużo żalu. Jej dzieci były naprawdę wspaniałe, choć jak już wcześniej wspomniałam, różniły się od rówieśników. Henry od niemowlęcia prawie nic nie mówił, nie krzyczał i nie mógł znieść dotyku innych. Żył w swoim świecie i potrafił rozmawiać z duchami. Natomiast Ava była... wyjatkowa. Jej niezywkłym darem były kruczoczarne skrzydła.

Dziewczyna miała jedną przyjaciółkę, która się z nią uczyła. by ta nie miała zaległości. Lecz ona pragnęła tylko wolności i prawdziwej miłośći, choć wątpiła, że taką kiedykolwiek znajdzie. Raz wybrała się z przyjaciółką nad jezioro, by spotkać się z jej znajomymi. Wszystko się dobrze udało, nawet lepiej, niż się spodziewała. Ludzie nie uciekli na widok skrzydeł, które zostały odkryte przez jedną z nich. Jednak od tego momentu miała lekki dystans do osoby, tak bliskiej.

Główna bohaterka to osoba nie lubiąca rutyny, czy też bezczynności. Chce żyć jak normalni ludzie, być zaakceptowana, wychodzić, gdzie tylko zapragnie, prawdziwie zakochać... Lecz czy to nie zaprowadzi jej do zguby? Istota ze skrzydłami przyciąga spojrzenia, głównie te niepożądane. Jednak czy Ava uniknie przekleństwa swej rodziny?

"Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender" to wciągająca książka dobrej pisarki. Jest bardzo intrygująca , ale też trochę irytująca, ponieważ, by przejść do historii właściwej musiałam przeczytać pół książki. Ale warto było.

MISJA - KSIĄŻKA wykonana!

Udało się! Dwie drużyny złożone z uczniów naszej szkoły wykonały "MISJĘ - KSIĄŻKA"!

W ramach ogólnopolskiego turnieju literackiego organizowanego przez wydawnictwo RIDERO, Fundację Nowoczesna Polska i internetową bibliotekę Wolne Lektury pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej nasi uczniowie stworzyli dwie książki. 

STWORZYLI to znaczy: napisali opowiadania, wykonali ilustracje/fotografie, zaprojektowali okładkę i układ graficzny książki. 

Teraz liczą na Wasze głosy, bo przed nimi kolejne wyzwanie - znaleźć się w pierwszej pięćdziesiątce konkursowych książek, z największą liczbą głosów. Tylko wtedy będą mieli możliwość oceny ich dzieł przez profesjonalne jury konkursowe.

Dlatego zachęcamy do głosowania!

Niestety w konkursie jedna osoba może oddać głos TYLKO NA JEDNĄ KSIĄŻKĘ.

Głosy można oddawać pod linkami:

Kwestia czasu książka drużyny z klasy 1h

Dotyk zimy książka drużyny międzyoddziałowej (klasy 3a i 3h)

Wystawa Maria Mater Misericordiae

 

Wystawa ta została zorganizowana z okazji Światowych Dni Młodzieży oraz Roku Miłosierdzia. Można ją było obejrzeć w dniach 24 VI–9 X 2016 roku w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie.

Na wystawie zgromadzono ponad 90 dzieł. Każde z nich przedstawia Matkę Boską. Dzieła pochodzą z różnych okresów i różnią się stylami. Oglądając wystawę, można ujrzeć, jak zmieniał się ideał kobiecego piękna na przestrzeni wieków.

Dzieła zaprezentowane zostały w kilku cyklach:

• Matka Boska w płaszczu opiekuńczym. Obrazy z tego cyklu przedstawiały Maryję, która osłania swoją szatą miasto i jego mieszkańców, chroniąc ich przed wojną i zarazą. Ciekawym przykładem obrazów z tego cyklu jest ilustracja do legendy popularnej we Włoszech i Francji, wedle której pewnego razu matka, zagniewawszy się na dziecko, krzyknęła: „A niech cię diabli wezmą!”. Na te słowa zjawił się diabeł i chciał porwać syna. Matka zaczęła się gorąco modlić do Maryi o ratunek. Matka Boska uratowała dziecko, przeganiając diabła drewnianą pałką, z którą to została ukazana na obrazie.

• Matka Boska karmiąca. Najciekawsze i najbardziej zaskakujące dla mnie były obrazy przedstawiające Maryję, której z piersi tryskają strumienie mleka – mlekiem tym karmią się dusze czyśćcowe. Widoczne na obrazie malutkie postaci wyłaniające się z ognistego bagna piją mleko Maryi i znajdują w ten sposób ochłodę w cierpieniu.

• Matka Boska Orantka.Te dzieła podobały mi się najbardziej, pokazywały modlącą się Maryję. Była wśród nich mozaika z początku XII wieku, pochodząca z Rawenny. Ukazuje Matkę Boską wznoszącą ręce do nieba w geście modlitwy (taki gest funkcjonował do końca XIV wieku, kiedy to został zastąpiony przez złożone dłonie). Gdy przebudowywano kościół w XVIII wieku, mozaikę wycięto wraz z kawałkiem ściany i dzięki temu się zachowała. Waży aż 300 kilogramów i sprawiła wiele trudności podczas transportu i montowania na ekspozycji.

• Matka Boska Eleusa. Dzieła te przedstawiały Maryję tulącą syna. Wśród nich była rzeźba samego Donatella.

• Pieta. Jest to typ rzeźby, ukazującej Maryję trzymającą w ramionach Syna zdjętego z krzyża. W Muzeum Narodowym znalazła się piękna kopia rzeźby Michała Anioła, oryginał powstał, gdy artysta miał zaledwie 22 lata. Nigdy nie widziałem piękniejszej rzeźby.

Cała wystawa bardzo mi się podobała i nie żałuję, że się na nią wybrałem. Jeśli jeszcze kiedyś zostanie pokazana, polecam ją każdemu.

Osadzenie chochoła

                Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. ..O tej porze nie tylko dzieci czekają na świąteczną choinkę, kolędy i pierwszą gwiazdkę dającą znak, by zasiąść do wspólnej wieczerzy wigilijnej, dzieląc się wcześniej opłatkiem i składając sobie życzenia. Wszyscy pamiętamy oczywiście o dwunastu potrawach i dodatkowym miejscu dla niespodziewanego gościa. Taka jest  polska tradycja, choć oczywiście niektóre obrzędy przybyły do nas z innych regionów Europy i to stosunkowo niedawno.

     Istnieją również zwyczaje lokalne, które związane są z miejscem zamieszkania i jego historią, na przykład słynny krakowski Lajkonik harcujący podczas oktawy  Bożego Ciała, konkurs na najpiękniejszą krakowską szopkę czy też hejnał z Wieży Mariackiej nadawany na falach długich w całej Polsce.

     Jednym z takich urokliwych, regionalnych obrzędów jest tak zwane „osadzanie chochoła”. Ta ciekawa uroczystość odbywa się już od niemal 50 lat przed dworkiem Rydlówka w Bronowicach Małych, miejscowości  dobrze mi znanej ze względu na lokalizację giełdy elektronicznej.

W tym roku miałem okazję uczestniczyć w tym niezwykłym wydarzeniu, co niewątpliwie skłoniło mnie do napisania kilku słów na jego temat.

   Głównym punktem uroczystości jest tradycyjny obrzęd okrywania słomą krzaka róży rosnącego przed dworkiem. W ten sposób nawiązuje się do wydarzenia, które miało miejsce 20 listopada 1900r. w dworku Włodzimierza Tetmajera. Tego właśnie dnia odbyło się tam słynne wesele Lucjana Rydla     z Jadwigą Mikołajczykówną, które zainspirowało Stanisława Wyspiańskiego do napisania dramatu   pt. „Wesele”. Jego akcja rozgrywa się właśnie w bronowickim dworku.

    Tegoroczna uroczystość odbyła się 19 listopada. Po części oficjalnej rozpoczęło się tradycyjne osadzanie chochoła, któremu towarzyszyły występy artystyczne uczniów szkół podstawowych. Uczniowie w strojach krakowskich tańczyli dookoła krzewu okrytego słomą, śpiewali przyśpiewki weselne i odegrali fragmenty dramatu Stanisława Wyspiańskiego. Wszyscy tańczyli, tak jak na prawdziwym weselu. Następnie goście mogli spróbować poczęstunku przygotowanego przez regionalne karczmy. Wybór był bogaty. Mnie osobiście smakował wyśmienity kołacz .

    Uczestnicy uroczystości ulegli magii tego miejsca i otoczenia, robiono sobie pamiątkowe zdjęcia i prowadzono rozmowy związane ze sztuką. Weselną atmosferę z początku XX wieku przybliżyła kapela, grając i śpiewając ludowe przyśpiewki z okolic Krakowa.

      Dzięki temu, że miałem przyjemność uczestniczyć w tej niezwykłej uroczystości, mogłem  powrócić myślami do filmowej inscenizacji „Wesela” w reżyserii Andrzeja Wajdy i zamknąć swoje wspomnienia opisane w moim poprzednim artykule, związane z  postacią Reżysera.

 Wydaje mi się  niezwykłą rzeczą to, że Stanisław Wyspiański zaczerpnął temat do swojego najsłynniejszego dzieła z wydarzenia rozgrywającego się w tak skromnym miejscu.  Z uwagi na wciąż zbyt małą liczbę osób uczestniczących w tym przedsięwzięciu, myślę, że wciąż niewielu krakowian wie o tym wydarzeniu. Zachęcam więc do wspólnego oglądania „Osadzania Chochoła” w przyszłym roku i pogłębiania swojej wiedzy na temat lokalnych zwyczajów

   Życzę wszystkim Wesołych Świąt Bożego Narodzenia i udziału w kultywowaniu  naszych niezwykłych tradycji!
Jakub Gajda klasa 1e

Uwaga - SPRAWDZIAN!

Nikomu się to nie podoba, ale trudno - przeżyjemy to jakoś. Aby zdobyć satysfakcjonujące oceny, trzeba wiedzieć czego będą od Was oczekiwać, zatem poniżej zamieszczam szczegółowe zestawienie zagadnień na sprawdzian.

Jakie tematy trzeba powtórzyć? (czego nie wymieniam, tego powtarzać nie trzeba)

1.      Pojęcia kultury - na podstawie notatek z zeszytu (atrybutywny i dystrybutywny aspekt kultury – każdy potrafi określić w jakim aspekcie słowo kultura pojawi się w zdaniu!!!) oraz podręcznika (dyscypliny zajmujące się kulturą – umieć wymienić 4 dyscypliny!), s.11-12

2.      Kategorie kultury: kultura materialna, k. społeczna, k. duchowa oraz wspólnota – każdy potrafi wyjaśnić te pojęcia!!!; pojęcia związane z kategorią kultury społecznej: intersubiektywizm kultury, internalizacja kultury – każdy rozumie te pojęcia i jest w stanie odpowiadać na pytania zawierające te pojęcia!!!   -  na podstawie notatek w zeszycie i podręcznika s. 19-24

3.      Najważniejsze twierdzenia o kulturze: naturalizm metodologiczny, antynaturalizm metodologiczny – w pytaniach typu „test wyboru” każdy potrafi wskazać definicję tych pojęć!!!   - notatki w zeszycie i podręcznik s.26-29

4.      Spójność i wewnętrzne zróżnicowanie kultur: solidarność organiczna i mechaniczna, warstwy społeczne (stany, klasy) – każdy jest w stanie wyjaśnić te pojęcia!!!, kultura i władza - notatki w zeszycie i podręcznik s. 31- 34

5.      Kultury i czas: ewolucjonizm i dyfuzjonizm w naukach humanistycznych, koncepcja 3 temp historii - w pytaniach typu „test wyboru” każdy potrafi wskazać definicję tych pojęć!!!, genogramy – każdy umie wyjaśnić to pojęcie!!! (informacje o genogramach dostępne w prezentacji "Kultury i czas" na blogu ), notatki w zeszycie oraz podręcznik s.36-38

6.      Komunikacyjny charakter kultury: media kultury, teksty kultury, kontekst, tekstualizm, kontekstualizm, interpretacja, hermeneutyka, strukturalizm – każdy umie dopasowywać pojęcia do gotowych definicji!!!; ponadto każdy czyta sobie dokładnie to, co w podręczniku napisano o STRUKTURALIZMIE oraz o "znaczącym" i "znaczonym"!!! - podręcznik s. 39-47

7.      Dziedziny kultury: wzory kultury i światopogląd: światopogląd, wartości ostateczne, normy i dyrektywy – każdy umie wyjaśnić te pojęcia!!!, sfery kultury, nazwisko Jerzego Kmity i jego społeczno regulacyjna koncepcja kultury – każdy zna!!!, nazwisko Ruth Benedict – każdy zna!!! Pojęcie wzorów kultury – każdy kojarzy je z Ruth Benedict!!! - notatki z zeszytu oraz podręcznik s. 49-51, s.56-57

8.      Dziedziny kultury: magia, religia, światopoglądy świeckie: prawo przyległości i prawo podobieństwa Frazera – umieć wyjaśnić, elementy magii wg Maussa – umieć wymienić, różnice między magią a religią – umieć wymienić, różne podziały religii, definicje światopoglądowych dziedzin kultury (magia, religia, ideologie świeckie), pojęcie SACRUM i PROFANUM; umieć wymienić nazwy religii niemonoteistycznych opisanych w podręczniku (buddyzm, hinduizm) filozofie metafizyczne + ideologie polityczne – każdy ma umieć porównać!!! - notatki z zeszytu oraz podręcznik s.57-66

9.  Dziedziny kultury: religie monoteistyczne: zaratusztrianizm, judaizm, chrześcijaństwo, islam – każdy zna podstawowe pojęcia związane z tymi religiami (imię założyciela/ważnego proroka, święta księga, określenie(nazwa) Boga w danej religii, podstawowe zasady wiary.

Zachęcam do przypomnienia sobie prezentacji z lekcji (dostępne na niniejszym blogu).

Dziedziny kultury: magia, religia, ideologie świeckie - prezentacja z lekcji

Dzień Druku 3d!

Zapraszam do ARTETEKI Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w najbliższą sobotę!

Nowy numer "Pogaduszek..." - już jest!

Wydany wczoraj, a więc jeszcze w jesiennym miesiącu. Zapraszamy do lektury :)

Powered by Issuu

Publish for Free

"Milion sposobów, by zginąć. Jeden, by przeżyć"

"Przez burze ognia" to pierwsza część oszałamiającej serii, której autorką jest Veronica Rossi. Pisarka ukazuje, jak bardzo jesteśmy zdolni do poświęceń, gdy kogoś/coś tak naprawdę kochamy.

Główną bohaterką jest Aria - mieszkanka części niezwykłego świata, zwanego kapsułą Podu. Jest to jakby wielki pancerz, który ma za zadanie ochraniać Osadników przed groźnymi zjawiskami atmosferycznymi (zwłaszcza przed burzami eterowymi) i 'Dzikusami' (ludności, dla której zabrakło miejsc w kapsule). Jest ona niezwykłym wynalazkiem, który umożliwia transportowanie się w dowolny sektor. Wszystko to umożliwiają Wizjery, dzięki któremu nie trzeba się przemieszczać.

Życie w zamknięciu powodowało jednak u niektórych pewien rodzaj klaustrofobii. Tak też było w przypadku syna dowodzącego całym 'światem', przez którego cała grupa miała problemy. Podczas, gdy włamali się do jednej z kapsuł wybuchł pożar i było kilka osób śmiertelnych. Aria również należałaby do nich, gdyby nie pewien Dzikus. Dziewczyna została jednak wygnana, bez przygotowana trafiła na dzikie tereny, gdzie było naprawdę ciężko, Nie przeżyłaby nawet jednego dnia, gdyby nie Perry (wcześniej wspomniany Dzikus). Pomógł jej, jednak miał w tym swój interes. Chciał odnaleźć bratanka, a ona matkę, z którą była tak blisko, choć rzadko się widywały. Podczas tej podróży znacząco się zbliżyli, choć oboje nie chcieli się do tego przyznać.

Mam wrażenie, że w czasie, który spędzają razem, poznają wtedy tak naprawdę siebie. To znaczy, odkrywają swoje wewnętrzne "ja". które jest w nich głęboko ukryte. Wędrówka jest długa, lecz czy wytrwają do końca? Czy znajdą to czego szukają i czy okaże się to takim, jakby się wydawało? A i najważniejsze, czym jest to uczucie, które się w nich rodzi? Przyznam się, że koniec mnie całkowicie zaskoczył.

"Przez burze ognia" to bardzo dobra książka dla fanów fantastyki. Odkrywa różne ważne wartości życiowe (np. przyjaźń, wiara, czy miłość), a ukazany świat jest bardzo czarowny. Z początku trochę ciężko mi się to czytało, jednak, gdy weszłam w jej rytm, nie mogłam się od niej oderwać, pomimo, że czekała na mnie nauka.

Dziedziny kultury: wzory kultury i światopogląd - prezentacja z lekcji

Wspomnienie o Andrzeju Wajdzie

      Początek listopada to czas, kiedy wspominamy ludzi, którzy od nas odeszli, odwiedzamy ich groby.

  Ten rok wywrze z pewnością swoje piętno na historii polskiej kinematografii, ponieważ niedawno zmarł nagle wielki reżyser filmowy i patriota Andrzej Wajda. W tym krótkim artykule chciałbym przywołać moje wspomnienia dotyczące tej wyjątkowej Postaci.

      Tak się złożyło, że pod koniec wakacji w tym roku odwiedziłem Łódź, ponieważ bardzo chciałem zwiedzić Muzeum Kinematografii, Muzeum Włókiennictwa, zapoznać się z architekturą tego ciekawego miasta, na przykład najdłuższą ulicą Piotrkowską. Najpierw odwiedziłem Muzeum Włókiennictwa, gdzie poznawałem zasadę działania maszyn szwalniczych i oglądałem pozostałości wielkich hal produkcyjnych. Po zwiedzeniu tego obiektu i chwili odpoczynku udałem się do Muzeum Kinematografii. Zachwyciłem się wystawą „Stali bywalcy tamtych prywatek” prezentującą radioodbiorniki lampowe pochodzące z przełomu lat pięćdziesiątych i osiemdziesiątych, co niewątpliwie związane jest z moją pasją.

       Następnie udałem się do sali techniki filmowej, gdzie oglądałem stare kamery telewizyjne, zapoznałem się z techniką realizacji dźwięku i filmów animowanych. Przechodząc do następnej ekspozycji dotyczącej znanych polskich filmów dowiedziałem się o dziełach, które tworzył tutaj Andrzej Wajda. Duża część wystawy poświęcona była filmowi „Ziemia obiecana”. Widziałem miejsca, w których toczyła się jego fabuła. Wróciły także wspomnienia z oglądanych przeze mnie ekranizacji utworów literackich, takich jak np. „Pan Tadeusz”, czy „Zemsta”, które wzbogaciły lekturę tych dzieł. Akcja ostatniego filmu Andrzeja Wajdy pod tytułem „Powidoki” również dzieje się w Łodzi. Chciałbym obejrzeć ten film, bo czytałem, ze będzie on przedstawiony do nominacji do Oskara.

      Z Łodzi czas zatoczył koło do Krakowa, gdzie wcześniej Andrzej Wajda studiował w Akademii Sztuk Pięknych i jako reżyser wywarł olbrzymie piętno na realizowanych tu przez siebie sztukach teatralnych.

            Dla mnie wspomnienia związane z tą Postacią mają również charakter osobisty, bo miałem okazję uczestniczyć w jednym z corocznych spotkań z Andrzejem Wajdą z okazji Jego imienin. Spotkania te były organizowane przez Muzeum Sztuki Japońskiej „Manggha”, którego pomysłodawcą i fundatorem był właśnie Reżyser. Przy okazji dużo dowiadywałem się o kulturze Japonii. Na tym właśnie spotkaniu objawiła się wielka serdeczność i bezpośredniość w zachowaniu Andrzeja Wajdy w stosunku do gości. Solenizant osobiście kroił tort  i z żoną Krystyną Zachwatowicz częstował przybyłych. Ten kawałek tortu miał dla mnie wielkie znaczenie i smakował dzięki temu wspaniale.

    Drugim ważnym dla mnie przeżyciem odnoszącym się do Andrzeja Wajdy było spotkanie z Reżyserem z okazji otwarcia Muzeum Sztuki Tadeusza Kantora, budynku o nietypowej architekturze mającej nawiązywać do jego twórczości. Gmach zlokalizowany jest w Krakowie przy ulicy Nadwiślańskiej. Podczas tego spotkania Andrzej Wajda otoczony był grupą wielbicieli, z którymi dyskutował. Udzielał również wywiadu Telewizji Polskiej.

    Skromność Reżysera ujawniła się w tym , że spoczął w miejscu, które ukochał najbardziej, czyli w Krakowie. Jego grób znajduje się na Cmentarzu Salwatorskim. Będąc w dniu Wszystkich Świętych na tym cmentarzu, widziałem grób Andrzeja Wajdy obsypany kwiatami. Przystanąłem w zadumie i zapaliłem symboliczną świeczkę.
Jakub Gajda kl 1e

Kultury i czas (prezentacja z lekcji) + dodatkowe zadanie

Prezentacja z lekcji:

Przypominam o zadaniu dodatkowym (czyli tylko dla chętnych) - przygotować na kartce A4, podpisanej z tyłu imieniem i nazwiskiem ucznia genogram zawierający informacje o relacjach minimum 8 bóstw greckich.

Uczniowie poszczególnych klas mają na wykonanie zadania 2 tygodnie od czasu omówienia na lekcji tematu "Kultury i czas".

NUMER 1

Gianluigi Buffon to 38 letni Włoski bramkarz, od 15 lat zawodnik czołowego klubu włoskiej Serie A Juventusu Turyn. Przez niemal wszystkich ekspertów jest on uważany za najlepszego bramkarza w historii futbolu. Jest rekordzistą występów w reprezentacji Włoch, a we włoskiej ekstraklasie zagrał niemal 800 meczy. To najdroższy bramkarz w historii futbolu, sprowadzony do Jventusu za około 53 mln euro.

Ostatnim czasem spadła na niego fala krytyki za nieudane występy. Najpierw rozegrał słabe mecze w reprezentacji, następnie nieudolnie interweniował w spotkaniu z Udinese. W mediach aż roiło się od komentarzy, że najwyższy czas zakończyć karierę, ale takie słowa tylko motywują 38 latka do dalszego działania. Buffon udowodnił to we wtorkowym meczu Ligi Mistrzów gdy drużyna z Turynu podejmowała Olimpique Lyonnais na ich stadionie. Najpierw obronił rzut karny, co było dopiero początkiem jego popisu. Był zmuszony do nie jednej interwencji i to w w niemal ”stu procentowej sytuacji”. Następnie wykazał się nie lada refleksem broniąc strzał po rykoszecie, po czym swój niesamowity mecz podsumował w końcówce niebywale odbijając strzał głową z 2 metrów. To właśnie dzięki niemu Juve wywiozło z Francji komplet punktów. Po tym meczu Buffon udowodnił że jest właściwym człowiekiem na właściwym miejscu. Doświadczony bramkarz "Starej Damy", mówił że nie przejmuje się gorzkimi słowami na swój temat i nie ma zamiaru słuchać ludzi którzy nie mają szacunku do innych. Myślę że w piłkarskim swiecie nie ma takiego zawodnika który na szacunek zasługuje tak jak Gigi.Buffon ma w tym roku szanse na zdobycie "Złotej piłki", i mimo to że jego szanse nie są duże uważam że powinien zostać on doceniony za lata ciężkiej pracy.Złota piłka to nagroda przyznawana najlepszemu piłkarzowi za kalendarzowy rok pracy. Do tej pory jedynym bramkarzem który ją zdobył był Lew Jaszyn w 1967r. Buffon najbliżej zdobycia statuetki był w 2006 roku, zajął jednak drugie miejsce, a z nagrody cieszył się jego klubowy i reprezentacyjny kolega Fabio Cannavaro.

Buffon już jakiś czas temu zapowiedział ze swój fach zakończy po MŚ w 2018 roku, a dwa dni temu udowodnił że domniemania o wcześniejszej emeryturze to tylko wymysły, do tego niczym nie podparte. Myślę że tego zawodnika czeka jeszcze nie jeden sukces. W swoim dorobku nie ma tylko trofeum za zwycięstwo w Lidze Mistrzów i myślę, że razem z klubowymi kolegami są na dobrej drodze do zdobycia go. Byłoby to doskonałe zakończenie jego imponującej kariery!

Ósma historia. Dziewiętnaście lat później, czyli ,,Harry Potter i przeklęte dziecko"

 ,,Harry Potter i przeklęte dziecko" cz. 1 i 2 jest to scenariusz nowej sztuki Jacka Thorne'a współtworzonej z Johnem Tiffany'm. Ubolewam nad tym, że nie jest to autorstwo samej J.K. Rowling mimo to, cała książka jest pisana jej stylem i czyta się ją równie przyjemnie jak pozostałe 7 części. Premiera spektaklu miała miejsce w Londynie 30 lipca 2016r.

Książka opisuje dalsze losy Harry'ego Pottera, jego rodziny i przyjaciół. W dużej mierze ukazane są podróże jakie odbywa Albus, syn Pottera wraz z przyjacielem, które dotyczą przeszłości i mieszają się z przyszłością. Dowiadujemy się także o stosunkach Harry'ego z synem oraz pozostałą dwójką dzieci. Jednakże relacje z Albus'em są w tej opowieści kluczowe i na nich skupili się autorzy. Nie zabrakło tu także wątków dotyczących ciemności, zła, okrucieństwa oraz powracających widm.

Uważam, że książka jest warta przeczytania zwłaszcza jeśli jeszcze nie zapoznaliście się z żadną z pozostałych części, a zakochaliście się w filmach na właśnie ich podstawie. Gdy już zaczniecie czytać, a interesują was książki fantastyczne jestem pewna, że nie będzie mogli się od niej oderwać.

Czy to jest sezon Arsenalu?

W zeszłym roku napisałem artykuł o tym co musi zrobić Arsene Wenger, by prowadzony przez niego klub (Arsenal) mógł wygrać ligę. W tym roku postanowiłem się skupić na tym co już zrobiono w klubie, czy to wystarczy i jakie działania wypadałoby jeszcze podjąć.
     Przede wszystkim tegoroczne transfery. A. Wenger w letnim okienku transferowym 2016 zakupił 5 piłkarzy. 2 z nich Granit Xhaka oraz Skhordan Mustafi jest aktualnie podstawowymi zawodnikami w klubie. Xhaka zarządza środkiem pola jako doskonały wręcz rozgrywający, posiadając przy okazji świetną lewą nogę, dwa razy już to udawadniając 2 pięknymi golami z ponad 30 m odległości. Mustafi wręcz od pierwszego meczu idealnie wgrał się w taktykę obronną Arsenalu tworząc wraz z Laurentem Koscielnym prawdopodobnie najlepszą parę stoperów w całej Premier League. Reszta zakupionych zawodników, czyli Lucas Perez, Rob Holding i Takuma Asano jeszcze niczym nie zdążyli się wyróżnić, ale na pewno są to zawodnicy względem, których Arsene Wenger ma jakieś plany.
     Drugą ważną rzeczą, która w tym sezonie nadzwyczaj dobrze im wychodzi to jest ich gra. W tym roku przeciwstawiają się ciężkim przeciwnikom, drużynom klasy światowej. Najlepszymi tego przykładami są mecze przeciwko PSG oraz Chelsea zakończone wynikami 1-1 oraz 3-0. Zadowalające są, także wyniki w lidze przeciwko średnim lub słabym drużynom, które najczęściej grają bardzo defensywnie sprawiając, że strzelenie gola jest bardzo ciężkie. Jeszcze w  zeszłym roku tego typu mecze często kończyły się remisami, ale w tym sezonie udaje się zdobywać komplet punktów w tych meczach.
     Pytanie, czy to wystarczy, by wygrać ligę? Absolutnie tak. Z taką grą i z takimi wynikami Arsenal zdecydowanie jest aktualnie jednym z faworytów do zakończenia sezonu na 1 miejscu. Niedługo czekają klub mecze z bardzo ciężkimi przeciwnikami. Wygranie tych meczy może sprawić, że Arsenal zostanie najsilniejszym faworytem do zwycięstwa ligi.
     Co jeszcze wypadałoby zrobić, by zwyciężyć w tym sezonie? Najważniejsze to nie dopuścić do plagi kontuzji wśród zawodników. W ostatnich latach był to prawdopodobnie największy problem Arsenalu. Póki uda się temu przeciwstawić sezon 2016/2017 powinien zakończyć się pozytywnie.

                                                                                                          Stanisław Radziszewski kl. 2h

Recenzja książki Ewy Grzelakowskiej – Kostoglu „Tajniki makijażu”

      Jeżeli dotychczas nie mieliście zbyt wiele do czynienia z makijażem, lecz jesteście tym zafascynowani to odpowiednia książka dla Was! 

      Książka znanej youtuberki tzw. Red Lipstick Monster jest wydana w twardej oprawie, która jest bardzo minimalistyczna. Łatwo zauważyć, że wszystkie szczegóły są idealnie dopracowane, dobra kolorystyka, interesujące kompozycje. Są również pokazane krok po kroku zastosowania różnych rodzajów kosmetyków lub „triki” ułatwiające nam stworzenie perfekcyjnego make-upu.

      Moim zdaniem książka jest napisana w sposób bardzo przejrzysty. Jest podzielona na 10 rozdziałów. Na końcu każdego z nich znajdują się kody do konkretnych filmów Ewy na YouTube. Ponadto można w niej znaleźć wszystko począwszy od doboru pędzli czy podkładu do porad dla osób noszących okulary.  Każda początkująca osoba z łatwością powinna zrozumieć przekaz i porady autorki.

      Podsumowując chciałabym polecić tę książkę wszystkim osobom zainteresowanym makijażem lub zaczynającym z nim przygodę.